Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ


Αρπάζουν και τα ψιλά! Πόσα χάνουν μισθωτοί και συνταξιούχοι. Πίνακες.


Το άδειο πορτοφόλι στερεί χρόνια ζωής

- Από πότε καταργείται η έκπτωση φόρου σε μισθούς και συντάξεις
- Πως διαμορφώνεται η παρακράτηση φόρου ανάλογα με το ποσό
- Αναλυτικοί πίνακες για Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα

Φασούλι το φασούλι, αδειάζει η τσέπη μισθωτών και συνταξιούχων οι οποίοι είναι και τα εύκολα και απόλυτα ελεγχόμενα θύματα του κρατικού φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Τα ποσά μπορεί να είναι μικρά αλλά εάν υπολογίσει κανείς τον αριθμό στο σύνολο μισθωτών και συνταξιούχων μαζεύονται στα κρατικά ταμεία αρκετές δεκάδες εκατομμύρια.
Κάπως έτσι αποφασίστηκε με το ποδαρικό του επόμενου χρόνου να περικοπεί η έκπτωση του 1,5% στην παρακράτηση φόρου επί μισθών και συντάξεων.
Κάπως έτσι μισθωτοί ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, αλλά και οι συνταξιούχοι θα δουν μικρές αλλαγές στα ποσά που παίρνουν στο χέρι.
Υπάλληλοι Δημοσίου και Συνταξιούχοι:

Ποσό μισθού ή σύνταξηςΣημερινές κρατήσειςΝέες κρατήσεις
80017,417,67
1.00060,7461,67
1.2001.04,08105,67
1.500169,09171,67
2.000285,65290
3.000611,52620,83











Εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα:
Μηνιαίος μισθόςΣημερινές κρατήσειςΝέες κρατήσεις
70018,0118,29
80039,6840,29
1.00083,0284,29
1.200126,36128,29
1.500191,37194,29
2.000326,46331,43

πηγή:http://www.newsit.gr/oikonomia/Arpazoyn-kai-ta-psila-Posa-xanoyn-misthotoi-kai-syntaksioyxoi/742155

Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ ΑΚΥΡΩΣΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ 424 ΣΤΡ.ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ




ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΔΟΥ ΔΡΑΜΑΣ



ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ







Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

Μήνυμα Προέδρου ΕΑΑΣ Αντγου ε.α Βασιλείου Ροζή για τους νέους διορισμούς στα ΤΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΕΑΑΣ !

ΠΗΓΗ : staratalogia



Με την ευκαιρία του ορισμού των νέων Τ.Σ. των Παραρτημάτων της Ε.Α.Α.Σ. θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου, την εκτίμηση και την αμέριστη συμπαράσταση μου σε όλους τους ορισθέντες, ευχόμενος μια καλή, αγαστή και εποικοδομητική θητεία για το κοινό καλό.

Απευθυνόμενος σε όλους τους υποψηφίους, ορισθέντες ή μη, αφού τους ευχαριστήσω για τη συμμετοχή τους, θέλω να γνωστοποιήσω κυρίως στους μη ορισθέντες, αλλά και σε όλα τα μέλη της Ε.Α.Α.Σ., ότι ο μη ορισμός των οφείλεται στο περιορισμένο αριθμό και μόνο των οριζομένων ανά τοπικό συμβούλιο και σε καμιά περίπτωση, ότι δεν αναγνωρίζεται η αδιαμφισβήτητη αξία τους και πως τους θέλουμε δίπλα μας καθώς στον κοινό μας αγώνα, δεν περισσεύει κανείς.

Τέλος διαβεβαιώνω όλους πως η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν απολύτως άψογη και αδιάβλητη και ευχαριστώ προς τούτο όλα τα μέλη του Δ.Σ.

Σε ότι αφορά τυχόν προβλήματα και ενστάσεις που διατυπώθηκαν επί του υπόψη θέματος, αλλά και τη προσωπική μου θέση, επί όλων των θεμάτων που με οποιαδήποτε μορφή τέθηκαν υπόψη μου, σύντομα με νέα ανάρτηση μου αλλά και με δημοσίευση στο προσεχές φύλο της Ε.Η., θα σας ενημερώσω – απαντήσω επακριβώς.

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 1994


Παΐσιε τοῦ ὄρους Ἄθωνος δένδρον,
πολύκαρπον ὁσιώτατε ἐδείχθης.

Δεκάτῃ τε καὶ δευτέρᾳ Παΐσιος θάνε.

      Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομος και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (βλέπε 10 Νοεμβρίου), ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

      Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του Αγίου Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο.
      Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του δε θέλησε να συνεχίσει στα γράμματα, αλλά προτίμησε να μιμηθεί το Χριστό και μαθήτευσε στην τέχνη του ξυλουργού, την οποία άσκησε με επιμέλεια και δεξιοσύνη. Στην ηλικία των 15 ετών αξιώθηκε της θέας του Κυρίου, για ένα μόνο φιλότιμο λογισμό, μέσω του οποίου απέκρουσε μία δαιμονική προσβολή του πειρασμού της απιστίας. Από τότε φούντωσε μέσα του ακόμη περισσότερο η φλόγα της αγάπης του Θεού και ο πόθος για τη μοναχική ζωή.

      Ακολούθησαν καιροί ταραχής και αναστάτωσης για την Ελλάδα, λόγω της ξένης Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Ο Όσιος όμως, τόσο ως πολίτης όσο και ως στρατιώτης κατά τη θητεία του (1945 - 1949 μ.Χ.), επέδειξε απαράμιλλο θάρρος και αυτοθυσία. Ήταν πρόθυμος να δώσει κάθε στιγμή και τη ζωή του ακόμα για τη σωτηρία των άλλων. Ευρισκόμενος μάλιστα συχνά μέσα στον καταιγισμό των φονικών πυρών, συνέβη να σώσει με τις θερμές προσευχές του πολλούς στρατιώτες, αλλά να σωθεί και ο ίδιος με τρόπο θαυμαστό.

        Επειδή το μεγαλύτερο διάστημα της στρατιωτικής του θητείας το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή, πολλές εκδόσεις αφιερωμένες στη ζωή του Γέροντα τον αναφέρουν ως «Ασυρματιστή του Θεού». Μάλιστα, ο Γέροντας φέροντας ως παράδειγμα την ειδικότητα του στον στρατό, απάντησε σε κάποιον που αμφισβητούσε τη χρησιμότητα της μοναχικής ζωής ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού», εννοώντας την θερμή τους προσευχή και την έγνοια τους για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

       Ύστερα και από αυτές τις περιπέτειες, θέλησε να καταταγεί στο αγγελικό τάγμα των μοναχών, με τα φτερά που δίνει ο θείος έρωτας. Έτσι, μετέβη στο Άγιο Όρος, αναζητώντας έναν οδηγό για τη ζωή της κατά Θεόν ησυχίας. Δεν κατάφερε όμως να εκπληρώσει αμέσως τον πόθο του. Παράλληλα, οι δικοί του βρέθηκαν την ίδια περίοδο σε μεγάλη οικονομική δυσκολία, οπότε τον κάλεσαν να τους βοηθήσει. Έτσι, επέστρεψε στην Κόνιτσα και εργάστηκε ως μαραγκός. Μετά από 3 χρόνια όμως (1953 μ.Χ.), σε ηλικία 29 ετών πλέον, εγκατέλειψε τα πράγματα του κόσμου και επέστρεψε στην Αθωνική Πολιτεία.
     Αφού περιήλθε σκήτες και καλύβες, ακολούθησε τελικά τη συμβουλή ενός σεβάσμιου γέροντα και εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιερά Μονή Εσφιγμένου, γνωστής τότε για την αυστηρή της τάξη. Εκεί έζησε μέσα στην ολοτελή υπακοή και επιδόθηκε σε υπέρμετρη άσκηση, υπερβάλλοντας σε κόπους για χάρη του Χριστού και των αδελφών του. Έτσι, στις 27 Μαρτίου 1954 μ.Χ. εκάρη μοναχός. Έλαβε ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος. Έχοντας όμως άσβεστο μέσα του τον πόθο για τον ησύχιο και απράγμονα βίο, πήρε την ευλογία του Ηγουμένου και πήγε να μονάσει στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, που ήταν τότε σε κατάσταση ιδιόρρυθμη. Εκεί προετοιμάστηκε για τη ζωή του ερημίτη, κάτω από την καθοδήγηση ενός διακριτικού και σοφού γέροντα, του γέροντα Συμεών. Στις 12 Μαρτίου 1956 μ.Χ., εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του.

       Τον Αύγουστο του 1958 μ.Χ., υπακούοντας σε θεία βουλή, δεν εγκαταστάθηκε στην έρημο, για την οποία προετοιμαζόταν, αλλά στην κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Παναγίας του Στομίου, που βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα. Σε αυτήν έζησε 4 χρόνια, ζώντας ισάγγελο βίο, παλεύοντας με τους πειρασμούς, ευεργετώντας τους ανθρώπους της περιοχής, σώζοντας πολλούς από τις διδασκαλίες των προτεσταντικών ομάδων που δρούσαν εκεί, και ανακαινίζοντας με πολύ μόχθο το Μοναστήρι.

      Τo 1962 μ.Χ., όταν και ολοκληρώθηκε το έργο της ανακαίνισης και ο κίνδυνος από τις ετερόδοξες ομάδες εξέλιπε, ο Όσιος παρακαλούσε μέσα στους πειρασμούς, που καθημερινά τον πολιορκούσαν, θερμά το Θεό να του δείξει το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Έτσι, δέχθηκε ως θεόσταλτη την πρόσκληση κάποιου ιεροδιακόνου να τον συνοδεύσει στο θεοβάδιστο Όρος του Σινά. Πάνω σε κείνον τον άνυδρο και ξερό τόπο, στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, έζησε επιτέλους αυτό που χρόνια ποθούσε, την προς Θεόν μόνωση.

     Αγωνιζόμενος με πολλή ταπείνωση, διαρκή νηστεία, ακατάπαυστη αγρυπνία και αδιάλειπτη προσευχή, κατάφερε να υπερνικήσει τις παγίδες του μισόκαλου εχθρού, και να απολαύσει την ένωση με το Θεό. Γεμάτος από τη χάρη της θείας παρακλήσεως, απολάμβανε την κατά Θεόν ευφρόσυνη μέσα στο καμίνι της απαράκλητης ερήμου. Έγινε μάλιστα ιδιαίτερα αγαπητός στους Βεδουίνους, δίνοντάς τους τρόφιμα με χρήματα από την πώληση στους προσκυνητές ξύλινων σταυρών που έφτιαχνε ο ίδιος.

       Δεν θα υπήρχε, έτσι, κανένας λόγος να εγκαταλείψει το στάδιο εκείνο της αρετής, εάν – φεύ! – δεν ενέσκηπτε η σωματική ασθένεια από το τραχύ κλίμα, η οποία τον ανάγκασε να επιστρέψει στην κατά σάρκα πατρίδα του. Επανερχόμενος στο Άγιο Όρος το 1964 μ.Χ., δεν ελάττωσε το πλήθος των ασκητικών αγώνων του, παρά την καταβολή του σώματος, καθώς στο πνεύμα διατηρούσε την πρότερη ζέση του. Ζώντας λοιπόν ως ξένος και παρεπίδημος στη γη, έφτασε να γίνει πολίτης του ουρανού.

      Έχοντας, συνεπώς, την πράξη ως την «επίβασιν» της θεωρίας, έφτασε σε υψηλά μέτρα και έγινε κοινωνός θείων μυστηρίων. Εντρύφησε έτσι και στην ωραιότητα του Κυρίου, ενώ επιπλέον έτυχε και της Θεομητορικής ευλογίας. Συνομίλησε με αγίους που εμφανίστηκαν μπροστά του, βίωσε την όραση του Άγγελου Φύλακά του, άκουσε αγγελικούς ύμνους και καταυγάσθηκε από το ουράνιο φως.

    Το 1966 μ.Χ. ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδας (Νοσοκομείο Παπανικολάου). Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μ.Χ. μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπατίου (Βλάχικα).

      Στις 12 Αυγούστου 1968 μ.Χ. ο Όσιος Παΐσιος, εισήλθε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα και μόνασε στο κελί του Τιμίου Σταυρού.

      Το 1979 μ.Χ. αφήνει τον Τίμιο Σταυρό και αναζητώντας κελί πηγαίνει στην εγκαταλελειμμένη «Παναγούδα». Εκεί ο Όσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο γέροντας στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.

      Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του γέροντος Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες όπως κολίτιδα, η οποία του άφησε μόνιμα δυσπεπτικά, βουβωνοκήλη και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ' όλ' αυτα όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους.

      Μετά το 1993 μ.Χ. παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο, όπου έγινε διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 μ.Χ. χειρουργήθηκε. Παρότι η ασθένεια δεν έπαυσε, αλλά παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ, ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.

       Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

    Στις 13 Ιανουαρίου 2015 συνήλθε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπόλεως και αποφάσισε την κατάταξη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α ́. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς φυλάσσοντα ἐκ πάντων τῶν λυπηρῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΑΑΣ

ΚΑΡΤΕΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΕ ΣΤΡΑΤ.ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΕΙΣ by Anonymous w4VTUmcxm on Scribd


Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Συνεχίζεται ο Γολγοθάς για τους Στρατιωτικούς !


Του Αντιστρατήγου εα Αριστομένη Αθ. Κράγκαρη Αντιπροέδρου ΕΑΑΣ

    Fool me once, shame on you; fool me twice, shame on me!
«Με ξεγελάτε μια φορά, ντροπή σε σας, με ξεγελάς δύο φορές, ντροπή μου!» ,
     Αυτή η παροιμία, η οποία ανάγεται πολλούς αιώνες πριν, χρησιμοποιείται ευρέως από τους ξένους όταν αισθάνονται ότι τους εκμεταλλεύονται κατ’ επανάληψη. Σημαίνει ότι πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην επιτρέπουμε στους ανθρώπους να επωφελούνται επανειλημμένα από εμάς.

    Την δανείστηκα γιατί ταιριάζει γάντι σε μας τους στρατιωτικούς που βλέπουμε τις αποδοχές μας να βυθίζονται κάτω του πενήντα τοις εκατό! Οι αλλοτινοί περήφανοι θεματοφύλακες του Έθνους, του Συντάγματος, και της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδας μας καταντήσαμε νεόπτωχοι, χωρίς βέβαια να έχουμε υπάρξει ποτέ πλούσιοι όπως άλλες κοινωνικές ομάδες. Το Συμβούλιο της Επικρατείας είπε στους κυβερνώντες, απροκάλυπτα, «αυτό που κάνετε, πέραν του ότι είναι άδικο είναι και αντισυνταγματικό και οφείλετε να τους επαναφέρετε στις αρχικές αμοιβές τους».

     Οι κυβερνώντες έταξαν δικαίωση στο μέλλον, ένα μέλλον που δεν είναι βέβαια χρονικά προσδιορίσιμο. Το επάγγελμα του στρατιωτικού, το επιλέγει μια ειδική κατηγορία ανθρώπων, που εμφορείται, από το σημαίνον και το σημαινόμενο, της ελληνικής σημαίας και του εθνικού ύμνου και σίγουρα δεν επέλεξε αυτό το επάγγελμα για προσπορισμό  πλούτου. Στρατιωτικός δεν γίνεσαι αν δεν εμπνέεσαι από την αγάπη προς την πατρίδα κι αν δεν πιστεύεις στο ξεχωριστό της αποστολής σου.

      Ρωτάμε, αν κάποιος από τους ιθύνοντες ενοχλείται, που το επάγγελμα του στρατιωτικού παύει να είναι ελκυστικό και αυτό θα έχει άμεση επίπτωση στην ποιότητα του στρατεύματος;                      Κανένας δημοκρατικά σκεπτόμενος ηγέτης δεν επιτρέπεται να θεωρεί τον στρατιωτικό πολίτη β’ κατηγορίας και κυρίως με τον τρόπο του να του το δείχνει. Για να παραχθούν καλοί στρατοί, όπως και καλές κοινωνίες ευρύτερα, θα πρέπει τα καθήκοντα, να ασκούνται σωστά, να αξιολογούνται σωστά και να αμείβονται δίκαια. Η αποστολή και διαρκής επιδίωξη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος ασφάλειας, σταθερότητας και ειρήνης.

     Μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι δυνατή η νηφάλια και ανεμπόδιστη ενασχόληση του ελληνικού λαού με παραγωγικές και δημιουργικές δραστηριότητες. Η κατάληξη είναι ότι όποιος θέλει να διατηρήσει η χώρα την εθνική της ανεξαρτησία, πρέπει να ενισχύει το ηθικό της στρατιωτικής οικογένειας και όχι να το καταρρακώνει συνεχώς. Η χώρα που απαξιώνει τους φύλακες δεν μπορεί έχει μέλλον και ο συνεχής εμπαιγμός των ιθυνόντων επιβεβαιώνει την παροιμία «με ξεγελάς δύο φορές, ντροπή μου!»


Το ανωτέρω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ της ΕΑΑΣ

424 ΓΣΝΕ - ΕΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΜΕΛΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ


Θεσσαλονίκη, 7 Ιουλ 17

ΠΡΟΣ: Ε.Α.Α.Σ ΔΡΑΜΑΣ
Προς τον Πρόεδρο Ανχη ε.α. κ. Κεφαλίδη Κωνσταντίνο


Κύριε Πρόεδρε.

Σας γνωρίζουμε ότι, για την καλύτερη εξυπηρέτηση των μελών των αποστράτων στο
424 ΓΣΝΕ και για την αποφυγή οποιασδήποτε ταλαιπωρίας τους, θα πρέπει να
προσκομίζουν με το βιβλιάριο τους και μία υπεύθυνη δήλωση του Ν.1599/1986.
  Την υπεύθυνη δήλωση την συμπληρώνει ο απόστρατος για τα μέλη του,
δηλώνοντας την ιδιότητά του (Απόστρατος), τον κλάδο στον οποίο ανήκει (ΣΞ – ΠΝ -
ΠΑ), τον αριθμό ταυτότητας αποστράτου που φέρει και κατόπιν τα στοιχεία του
μέλους (Ονοματεπώνυμο – Πατρώνυμο – ΑΔΤ).
  Η θεώρηση της υπεύθυνης δήλωσης θα πραγματοποιείται στα αντίστοιχά ΚΕΠ ή ΑΤ  της περιοχής τους.
  Σε περίπτωση χηρείας να εκδίδεται από την αντίστοιχη Ένωση Αποστράτων
υπεύθυνη δήλωση που θα βεβαιώνεται ότι ο/η εκλιπών/ούσα ήταν μέλος της Ένωσης
και δη απόστρατος/η.

Παρακαλούμε για την ενημέρωση σας.

Χειριστής θέματος: ΕΜΘ Επχίας (ΠΒ-ΕΥ) Σαμαράς Δημήτριος Υπεύθυνος Γραφείου
Μέριμνας Αποστράτων και Μελών, τηλ. 2310 381016
      τηλ. 2310 381050 (ραντεβού)

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΩΝ Ε.Α.Α.Σ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ


Η Ένωση Αποστράτων Αξκών Στρατού, στο πλαίσιο της χρηστής και ορθολογιστικής διαχείρισης του συνεχώς μειωμένου Π/Υ της, αλλά και του αυξανόμενου αριθμού των ηλεκτρονικά ενήμερων Μελών της (μέσω διαδικτύου), εξετάζεται το ενδεχόμενο έκδοσης της Εφημερίδας “Ε.Η”,
 ανά δίμηνο, υλοποιώντας την ανάγκη μείωσης του κόστους αυτής στο ήμισυ, αλλά και τη συνεχή εξασφάλιση της ενημέρωσης όλων των Μελών της που αδυνατούν να ενημερώνονται ηλεκτρονικά, δημιουργώντας μια νέα ανανεωμένη ποιοτικότερη διμηνιαία έκδοση μεγαλύτερου αριθμού σελίδων.

Παρακαλούνται τα μελη του ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ της Ε.Α.Α.Σ./ΔΡΑΜΑΣ για τη διαβούλευση επί του θέματος της προτεινόμενης διμηνιαίας αντί μηνιαίας έκδοσης της Ε.Η και την κατάθεση των απόψεών τους,ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ Η΄ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ, έως την 12 Ιουλ 2017.

ΟΙ ΚΛΕΜΜΕΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !!

ΟΙ ΚΛΕΜΜΕΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ......! ! ! ! !




Οι σημαντικότερες συλλογές αρχαιοτήτων σήμερα στον πλανήτη θεωρούνται κατά σειρά της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Η Ελλάδα, βρίσκεται στην αμέσως επόμενη τέταρτη θέση. Το παράδοξο είναι ότι καμία από τις τρεις αυτές πρώτες χώρες δεν διαθέτει……αρχαία ιστορία! Έτσι, λοιπόν σήμερα, δεν είναι μόνο το κατοχικό δάνειο που υποχρεώθηκε η πατρίδας μας να καταβάλει στην Γερμανία κατά τη διάρκεια της Κατοχής και το οποίο βέβαια είναι μείζονος εθνικής σημασίας, αλλά και οι κλαπέντες από τους Γερμανούς πολιτιστικοί θησαυροί της χώρας μας, οι οποίοι ακόμα και σήμερα, 70 χρόνια μετά την λήξη του πολέμου, κοσμούν μουσεία και ιδιωτικές συλλογές της Γερμανίας!

Το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα επίκαιρο λόγω της πρόσφατης επίσκεψης του Προέδρου της Γερμανικής Δημοκρατίας κ. Γιόακιμ Γκάουκ στην χώρα μας, αλλά και από το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες αυτές υποχρεώσεις των Γερμανών προς την πατρίδα μας, όχι μόνο δεν έχουν παραγραφεί αλλά αντίθετα είναι άμεσα απαιτητές και αποτελούν μέρος μόνο ενός μεγάλου αριθμού οφειλών της Γερμανίας προς την χώρα μαςΤο κύριο επιχείρημα της Γερμανίας για το κατοχικό δάνειο και την επιστροφή των πολιτιστικών θησαυρών μας είναι ότι μέχρι τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τα έχουν επισήμως διεκδικήσει!!!

Να υπενθυμίσουμε λοιπόν στους “φίλους” μας Γερμανούς, για μια ακόμα φορά, ότι η Ελλάδα, είναι η μοναδική χώρα που κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατελήφθη ταυτοχρόνως από τρεις στρατούς κατοχής (γερμανικό – ιταλικό – βουλγαρικό).Απώλεσε περισσότερο από το 13,5% του πληθυσμού της και κατέβαλε προς τις κατοχικές δυνάμεις ένα υποχρεωτικό δάνειο, το οποίο η Γερμανία δεν αποπλήρωσε ποτέ!

Οι ίδιοι που κουνούν σήμερα επιδεικτικά το χέρι προς τον Ελληνικό λαό, οι Γερμανοί και επιβάλουν σκληρούς και απάνθρωπους όρους, καταργώντας κάθε έννοια ηθικής κυριαρχίας, συνταγματικής νομιμότητας και αλληλεγγύης, μεταξύ των λαών, είναι οι ίδιοι που αρνούνται επί δεκαετίες να αναλάβουν τις ιστορικές, νομικές και διακρατικές τους ευθύνες!

Για το σημαντικό αλλά και διαχρονικό για την πατρίδα μας αυτό ζήτημα, απευθύνθηκα στον εκλεκτό συνάδελφο και φίλο, δημοσιογράφο και συγγραφέα κ. Γιώργο Λεκάκη, ως, τον περισσότερο ασχοληθέντα αλλά και γνώστη του συγκεκριμένου θέματος, τον οποίο και φιλοξενώ στα “ΝΕΑ της Λευκάδας” σε μια άκρως αποκαλυπτική αλλά και ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί.

Κύριε Λεκάκη, στο βιβλίο σας με τίτλο «Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί κατοχής» (εκδ. Κάδμος) προχωρήσατε σε μια πρώτη καταγραφή για τις καταστροφές και τις αυθαιρεσίες των ναζί κατακτητών στην χώρα μας. Δώστε παρακαλώ στους αναγνώστες της εφημερίδας μας μια εικόνα του επιτυχημένου βιβλίου σας ως μια μικρή εισαγωγή στο μέγιστο αυτό ζήτημα των κλαπέντων αρχαίων θησαυρών μας.
Εγώ συνέχισα την καταγραφή που είχαν κάνει κάποιοι ευαίσθητοι Έλληνες, το 1946, με εντολή του τότε Υπoυργού Εθν. Παιδείας Παπαδήμου. Η έκθεση, η έρευνα και ο κόπος αυτών είχαν αποκρυβεί από τις επόμενες κυβερνήσεις – καίτοι ήταν επίσημη – για να μην βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να ζητήσουν και να διεκδικήσουν τίποτε απ’ αυτά που έκλεψαν οι Γερμανοί ναζί, οι Ιταλοί φασίστες και οι Βούλγαροι, οι οποίοι έπληξαν την υπερήφανη χώρα μας και τον λαό της με τριπλή κατοχή…Βλέπετε ένας μόνος κατοχικός στρατός δεν έφθανε να καθυποτάξει αυτόν τον λαό! Συνασπίσθηκαν τρεις! Αλλά ενώ οι κατοχικοί τρομοκράτες και λήσταρχοι έφυγαν, και ξηλώθηκαν οι διορισμένοι απ’ αυτούς κυβερνήτες, γόνοι των δωσιλόγων και των κοτζαμπάσηδων συνέχισαν να κυβερνούν αυτήν την χώρα. Δουλικά ανθρωπάκια, υπάκουα όντα, οσφυοκάμπτες πολιτικοί… Κι έτσι επήλθε το μοιραίο, για έναν λαό, που αντέταξε στην Ιστορία την μεγαλύτερη αντίσταση από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο, και μάλιστα έναντι της βαρβαροτέρας φονικής μηχανής που γνώρισε ο κόσμος… Ο κατάλογος, λοιπόν, των κλεμμένων, μόνο από τους Γερμανούς, είναι μακροσκελέστατος:8.500 αρχαία αντικείμενα και βυζαντινά κειμήλια, χώρια τις καταστροφές μνημείων, τις λεηλασίες βιβλιοθηκών, τα προϊόντα λαθρανασκαφής, που δεν γνωρίζουμε ακόμη τον αριθμό τους…

Όμως, επίσημη καταγραφή από το ελληνικό κράτος δεν έγινε. Γιατί; Που το αποδίδετε;
Οι Γάλλοι το 1946, δίκασαν 6.000 δωσιλόγους Γάλλους, οι οποίοι συνεργαζόμενοι με τους Γερμανούς διέπραξαν θηριωδίες εις βάρος του γαλλικού λαού. Απ’ αυτούς έστειλαν στην γκιλοτίνα 4.500 περίπου… Περίπου 1.500 εξ αυτών καταδικάσθηκαν σε ισόβια κάθειρξη! Εμείς τους δωσιλόγους του ελληνικού λαού, τους αθωώσαμε και σχεδόν τους τιμήσαμε ανεβάζοντάς τους σε ανώτατα πολιτικά, πολιτειακά και θρησκευτικά αξιώματα…
Άσε που οι μετακατοχικοί κυβερνήτες είχαν να αντιμετωπίσουν και το… κατοχικό σύνδρομο… Μεγάλη πληγή στην ψυχολογία των Νεοελλήνων, οι οποίοι θρηνούσαν 1,5 εκατ. θύματα – σχεδόν το 20% του πληθυσμού αυτής της χώρας…

Ποιοι νομίζετε ότι ήταν οι λόγοι που η Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να διεκδικήσει, έστω ένα μεγάλο κομμάτι, από τα κλοπιμαία της ελληνικής μας κληρονομιάς και ταυτότητας;

Έχει κάνει… Λόγια και παχιές κουβέντες… Στο χωριό μου λένε μια παροιμία, για παρόμοιες πρακτικές «πολύ λάδι και τηγανίτα τίποτα»… «Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»…

Οι κλοπές, οι λεηλασίες, οι φθορές και οι αυθαιρεσίες των Γερμανών ναζί που έγιναν σε όλη την Ελλάδα είναι γνωστές. Ας περιοριστούμε κατ’ αρχήν στα Ιόνια νησιά κι ας αναφερθούμε τι έγιναν σε αυτά από τους Γερμανούς κατακτητές.

Οι Γερμανοί ναζί δεν σεβάσθηκαν ούτε την Κέρκυρα, παρ’ όλο που παραδοσιακά είχαν καλές σχέσεις μαζί της, από την εποχή που ο Κάιζερ Γουλιέλμος B’ αγάπησε τις Μπενίτσες – το κάποτε ήρεμο ψαροχώρι – και οι Γαστουριώτισσες του είχαν αφιερώσει και έναν χορό! Αγόρασε το «Αχίλλειο» και έκαμε εδώ τον… αρχαιολόγο, τάχα… Ως και η Ιώνιος Ακαδημία, που στεγάζεται σε ένα ενετικό κτήριο, το οποίο καλύπτει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, βομβαρδίσθηκε ανελέητα, το 1943, από τους Γερμανούς… Οι Γερμανοί κατέλαβαν το κτήριο της Ρολλίνας, όπου είχαν συγκεντρωθεί τα αντικείμενα των Μουσείων. Διέταξαν δε απ’ αυτό την ταχύτατη απομάκρυνση των αρχαίων. Από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς στο νησί της Κέρκυρας καταστράφηκαν ολοσχερώς: Οι τάφοι των ηρώων της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου. ενδιαφέρουσες ιστορικές επιγραφές. Ο βυζαντινός Ι.Ν. Αγ. Πατέρων, ο βυζαντινός Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου, ο βυζαντινός Ι.Ν. Οδηγήτριας («ανεπανόρθωτος απώλεια δια την ιστορία της μεταβυζαντινής τέχνης»), ο Ι.Ν. Αγ. Ελευθερίου, η Μητρόπολις των Καθολικών, ο Ι.Ν. Ευαγγελισμού, η Ι.Μ. Πλατυτέρας, κ.ά. μικρότεροι ναοί. Από τα ιστορικά κτήρια της νήσου κατακάηκαν: Η Βιβλιοθήκη, με 70.000 τόμους βιβλίων!..

Όλα τα παλαιότερα ενετικά κτήρια του φρουρίου. Οι Γερμανοί επήραν τα κλειδιά από πολλά κερκυραϊκά πλουσιόσπιτα και αφαίρεσαν τα έπιπλα της αρεσκείας τους, ενώ ό,τι απέμενε το έβγαζαν αμέσως σε δημοπρασίαΜου κάνει εντύπωση πώς οι Κερκυραίοι, με τόσο πνευματικό υπόβαθρο, σιωπούν γι’ όλα αυτά! Στην Κεφαλονιά οι Γερμανοί επίταξαν το Μουσείο Αργοστολίου, παρά τις υποσχέσεις τους! Τον Αύγουστο του 1943 έγινε γερμανική επίθεση, ενάντια στις ιταλικές δυνάμεις, που άλλαξαν στρατόπεδο. Γι’ αυτό βομβαρδίσθηκε και την «κωλοτούμπα» των Ιταλών την πλήρωσε το Αργοστόλι! Έγινε καταστροφή της πόλεως! Εξόρυσσαν πετρέλαιο στην Ζάκυνθο, το οποίο διύλιζαν στην πόλη των Πατρών – γενικώς καταλήστευσαν τον ορυκτό μας πλούτο… Αλλά δεν άφησαν ήσυχα μήτε τα μικρονήσια του Ιωνίου, στα οποία έχω ιδιαιτέρα ευαισθησία: Μάλλον με υπόδειξη αρχαιολόγου στις 6.6.1941 ο Γερμανός διοικητής Brunz αφαίρεσε από το φρούριο των Κυθήρων αρχαίο ελληνικό (και όχι ενετικό, όπως είπαν κάποιοι) μαρμάρινο λέοντα, ο οποίος προερχόταν από το Καστρί Παλαιοπόλεως, όπου ευρίσκετο η αρχαία πόλις Σκάνδεια. Κατά την αναχώρησή τους οι Γερμανοί ανατίναξαν τον ιστορικό φάρο των Οθρωνών, ένα στολίδι… Φεύγοντας έκαψαν το παραδοσιακό καρνάγιο του Καλάμου, καταδικάζοντας το νησάκι

Έχουμε όμως κλοπές, λεηλασίες κ.λ.π. στην Λευκάδα και στο Μεγανήσι. Ποια είναι τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Γερμανοί κατακτητές σε αυτά τα δύο νησιά;

Όσον αφορά το λευκό νησί σας, μετά τον θάνατο του Γερμανού αρχαιολόγου, Γ. Δαίρπφελντ, το 1940, λεηλάτησαν από την αρχαιολογική συλλογή του νησιού ορισμένα αντικείμενα, άγνωστα σε αριθμό…
Από το Σπήλαιον του Δαίμονος στο Σπαρτοχώρι Μεγανησίου,Γερμανός αρχαιολόγος, το 1943, βρήκε εντός αυτού αρχαία πήλινα αγγεία, η τύχη των οποίων αγνοείται… Θα τα βρείτε όλα αναλυτικά στο βιβλίο μου «Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής»…

Την προηγούμενη εβδομάδα στην ΕΣΗΕΑ και με αφορμή την επίσημη επίσκεψη στην πατρίδα μας του Προέδρου της Γερμανίας κ. Γιόακιμ Γκάουκ, από την
«Επιτροπή Διεκδικήσεως Αναγκαστικού Δανείου και κλαπέντων θησαυρών από τους Γερμανούς», δόθηκε συνέντευξη Τύπου. Τι καινούργιο προέκυψε και ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις της Επιτροπής στο συγκεκριμένο θέμα;


Το νέο είναι, ότι το ύψος του αναγκαστικού δανείου, ανέρχεται πλέον σε περίπου 300 δισεκ. ευρώ, και που οφείλει να πληρώσει η Γερμανία… χθες…

Η δραστηριότητά σας και το έργο σας, πολυσχιδής και πλούσιο. Τι ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;

Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Αττική της κατοχής.

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΚΩΝ. ΚΑΤΣΕΝΟΥ


https://www.facebook.com/kostas.pappas.52831666/posts/203479640177919
http://antonisparas.blogspot.gr/2017/07/blog-post_91.html

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ !