Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΗΚΑΡΙΟΥ

     Συμπληρωνονται 112 χρονια απο τον ηρωικο και προσοδοφορο 

 θανατο του Υπολοχαγού Πυροβολικού του Ελληνικού Στρατού Παύλου Μελά. 

Γεννήθηκε στην 

Μασσαλία της Γαλλίας 

στις 27 Μαρ 1870, από Έλληνες γονείς. Ήταν 

δευτερότοκος γιός του

εμπόρου Μιχάλη Μελά. Ο προπάππος του Γιάννος έπεσε σε

μάχη κοντά στα Γιάννενα από τούρκικο βόλι. Έτσι ο Παύλος

Μελάς ακολουθώντας τα χνάρια των προγόνων του, τον

Αύγουστο του 1886 εισήλθε στην Στρ. Σχολή Ευελπίδων,

απ’ όπου αποφοίτησε με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού

Πυροβολικού. Το καλοκαίρι του 1899 γνωρίζει την κόρη του

πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, Ναταλία, η οποία έμελλε

να γίνει γυναίκα του τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.

     Η μεγάλη του καρδιά χτυπούσε δυνατά για την πατρίδα.

Η αποτυχία του ατυχούς Ελληνοτουρκικού πολέμου του

1897, πλήγωσε τον συναισθηματικό του κόσμο, βλέποντας

σαν νεαρός Ανθυπολοχαγός (ΠΒ) τα πυροβόλα μας να υπο-

χωρούν ντροπιασμένα. Αυτό όμως το γεγονός δυνάμωσε

την θέληση και το πάθος του να αγωνιστεί για την απελευ-

θέρωση της Μακεδονίας .

     Τον Μάρτιο του 1904 αποστέλλεται 

 με άλλους Αξιωματικούς από την 

Ελληνική Κυβέρνηση για   

να διερευνήσει την κατάσταση και να οργανώσει

 τον «Μακεδονικό Αγώνα» ενάντια

 στους Τούρκους κατακτητές και  

  τους Βουλγάρους «μνηστήρες» της Μακεδονικής γής.

Έπειτα από δύο αποστολές ο νεαρός Υπολοχαγός Παύλος

Μελάς περνά για τρίτη φορά από την μεθόριο, με σκοπό όχι

να προπαρασκευάσει, αλλά να αρχίσει τον αγώνα. Πίσω

του αφήνει την Ναταλία, τα δυό του παιδιά, πλούτη και

ανέσεις, με διάθεση να τα θυσιάσει όλα για τον ιερό αγώνα.

      Ο αγώνας ήταν σκληρός, άνισος και εξοντωτικός. Τα Μακε-

δονικά βουνά ριγούσαν από την ελληνική λεβεντιά, αντιλα-

λούσαν από τις ντουφεκιές των Μακεδονομάχων, που τι-

μωρούσαν τα ύπουλα, άτιμα και υποχθόνια σχέδια των κο-

μιτατζήδων.

Τη βροχερή νύχτα της 12/13 Οκτ 1904, ο Παύλος Μελάς

και οι σύντροφοί του περικυκλώνονται μετά από προδοσία

των Βουλγάρων κομιτατζήδων, από τούρκικο απόσπασμα

σ’ ένα φτωχόσπιτο της Σιάτιστας. Κατά την διάρκεια της

μάχης οι Τούρκοι αρχίζουν να σκορπίζουν, αφήνοντας πίσω

να κείτονται άψυχα κουφάρια. Ο Παύλος Μελάς μαζί με

άλλα τρία παλικάρια του βγαίνουν στη αυλή για να δούν

τους τούρκους σκοτωμένους. Ξαφνικά ένας πυροβολισμός

ακούγεται. Η τρεμάμενη φωνή του Παύλου Μελά ψιθυρίζει:

«στην κοιλιά με πήρε παιδιά…….» και το βράδυ της Τετάρτης

13 Οκτ 1904 αφήνει την τελευταία του πνοή. Ο θάνατός

του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στο πανελλήνιο. Ελλη-

νόπουλα απ’ όλες τις γωνιές  της πατρίδας τρέχουν από το

κάλεσμα του θανάτου του  για να συνεχίσουν τον αγώνα

του.

       Ο Μακεδονικός αγώνας που  άρχισε το 1904, τελείωσε το

1908. Η λευτεριά βέβαια ήλθε  λίγο αργότερα, τον Οκτ του

1912. Η σημασία του αγώνα  τους ήταν τεράστια, όπως

και ο θάνατος του ηρωικού  παλικαριού. Ήταν αυτός που

ξεσήκωσε, που αφύπνισε  τους Μακεδόνες, τους απο-

γόνους του Μεγαλέξανδρου,   

για να σωθεί η πατρίδα από τα 

φιλόδοξα βουλγαρικά σχέδια  

και την διείσδυσή τους μέσω του κομιτάτου.

       Έφυγε λοιπόν ένδοξα και ηρωικά το λιοντάρι του Μακε-

δονικού αγώνα και ο θάνατός του έγινε φλόγα, που θα

έπρεπε να φωτίζει με πάθος την αγάπη μας για την Μακε-

δονία, για την Ελλάδα.

        Τέλος, σήμερα εμείς, παρασυρμένοι από την ευμάρεια,

την καλοπέραση και τον ευδαιμονισμό, εάν κάποιος μας

ρωτούσε ποιος ήταν ο Παύλος Μελάς το πιθανότερο είναι

να απαντούσαμε ότι είναι ο τραγουδιστής Μελάς ή κάποιος

άλλος καλλιτέχνης της ράπ μουσικής. Πόσο γρήγορα αλήθεια

ξεχάσαμε την θυσία και την προσφορά σου;

Τ’ ακούς Παύλο Μελά;

ΗΡΑΚΛΗΣ ΒΟΥΛΤΣΟΣ

Aντιστράτηγος ε.α.

Τέως Γεν. Γραμ. Δήμου Ερμούπολης

Αντιπρόεδρος του Παραρτήματος Σύρου