Ο φθόνος των βορείων γειτόνων και η «Συμφωνία των Πρεσπών»

Γράφει ο
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΔΟΥΒΑΣ
Αντιστράτηγος ε.α.

ΈΧΟΝΤΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ 

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ανήκουν στους Ορθόδοξους Χρι-

στιανούς  κατά  πλειονοψηφία,  θα  είναι  

παραστατικότερο  και  περισσότερο  κα-

τανοητό να ανασυρθεί και συγκριθεί με-

ταξύ τους μια κοινή αντιπροσωπευτική

θρησκευτική  πράξη,  ως  παράδειγμα

εφαρμογής της καταστροφικής και νο-

σηρής  κατάστασης της καχυποψίας και

της σύγχυσης σε βάρος άλλων. 

Πολλοί  εξ αυτών προσεγγίζουν με σεβασμό τις

Άγιες Εικόνες απεικόνισης των θεμάτων

της Εκκλησίας τους, χωρίς να παραδέ-

χονται  την  επιρροή  της «Μακεδονικής

σχολής (τεχνοτροπίας)» στην Αγιογραφία.

Πρόκειται για θρησκευτικό αγαθό των

Ελλήνων Μακεδόνων στην Αγιογραφία,

η οποία κορυφώθηκε στην Ελληνική Βυ-

ζαντινή Αυτοκρατορία μεταξύ 11ου και

13ου αιώνα ( η «Κρητική σχολή Αγιογρα-

φίας» αναπτύχθηκε μεταξύ 14ου και 16ου

αιώνα), το οποίο σφετερίζονται με την

εμμονή τους να ονομάζονται «Μακεδό-

νες» (με ή χωρίς γεωγραφικό συνθετικό).

Σε ποια Μακεδονία, αλήθεια, ανήκει η

σχολή αυτή; Στη Βόρεια, στην Ελληνική,

στα λοιπά Μακεδονικά εδάφη ή παντού

στη Βαλκανική χερσόνησο;

Με άλλους λόγους, το συγκεκριμένο

και απαράμιλλο επίτευγμα των Ελλήνων

Μακεδόνων διεκδικείται από τους επο-

νομαζόμενους ως «Μακεδόνες» βόρειους

γείτονες και είναι βέβαιο ότι δεν είναι

το μόνο. 

Παρόμοιες διεκδικήσεις εγεί-

ρονται σε πολλούς άλλους τομείς της

δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των δύο

λαών, όπως στους επιστημονικούς, εμ-

πορικούς, λογοτεχνικούς, ιστορικούς

κ.ά., οι οποίες προκαλούν οργή και σύγ-

χυση στους Έλληνες.

Τα γενεσιουργά αίτια παρόμοιων διεκ-

δικήσεων των γειτόνων εμφανίστηκαν

μετά το ΙΙ Π.Π., όταν ο δήθεν φίλος της

Ελλάδας Πρόεδρος της άλλοτε Γιουγ-

κοσλαβίας Τίτο άλλαξε αυθαίρετα το

προπολεμικό όνομα της νότιας περιφέ-

ρειας της χώρας του από Βαρντάσκα -

Μπανόβινα (vardarska - banovina) μέχρι

την κατάκτηση της Γιουγκοσλαβίας από

τη Γερμανία του Χίτλερ το 1941, σε

«Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε βάρος

των Ελλήνων.

Έκτοτε η «Μακεδονική σχολή Αγιο-

γραφίας» και όλα τα λοιπά Μακεδονικά

επιτεύγματα, περιλαμβάνονται στη βά-

σανο ακούσιων ή εκούσιων ερωτημάτων

αμφιβολιών, διότι δημιουργούνται συγ-

χύσεις ως προς τον τόπο που γεννήθη-

καν, αναπτύχθηκαν και διαδόθηκαν απο-

κλειστικά από «Ελληνικά χέρια» και από

την Ελληνική διανόηση της άλλοτε Ελ-

ληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Αλλά γιατί «κόπτονται» να ανήκουν

σε χώρα με το όνομα «Μακεδονία» οι

κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων;

Απάντηση: Προφανώς διότι δεν έχουν

αποβάλλει το φθόνο προς τους Έλληνες

γείτονές τους!!!

Ο βαθυστόχαστος Ισπανός συγγραφέας

Carlos Ruiz Zafon γράφοντας: «Φθόνος

είναι η θρησκεία του μέτριου», διευκρινίζει

περαιτέρω ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ

φθόνου και ζήλιας. Με όσα δεινά αμ-

φότερα (φθόνος και ζήλια) συνεπάγονται,

ο μεν φθόνος παραπέμπει σε σφετερισμό

του «καλού» που διαθέτει ο άλλος, ενώ

η ζήλια εμπεριέχει την αγωνία (το φόβο)

μήπως αποκτήσει κάποιος άλλος αυτό

που θεωρεί αγαθό (έμψυχο ή άψυχο) ο

ζηλόφθονος.

Αντί οι γείτονες να προσπαθήσουν να

εξομοιωθούν με τους Έλληνες, ως αν-

τίδοτο του καταστροφικού φθόνου, ο

οποίος αργά ή γρήγορα δηλητηριάζει

αμφότερους τους εμπλεκόμενους λαούς

ατομικά και ομαδικά, υπαινίσσονται διαρκή

ειρήνη και φιλία που φέρνουν ευημερία

(ιδιαίτερα ύστερα από τη Συμφωνία των

Πρεσπών), χωρίς στέρεα δείγματα ότι

έχουν απαρνηθεί το βαθύτερο αλυτρω-

τικό νόημα της χρησιμοποίησης του Ελ-

ληνικού ονόματος «Μακεδονία».

Ειδικότερα, εξακολουθούν να σφετε-

ρίζονται ευρέως το Ελληνικό όνομα

«Μακεδονία» στις γεωγραφικές, γλωσ-

σικές και εθνικές αναμορφώσεις τους,

αδιαφορούν για τις σημαντικές μειοψη-

φίες του πληθυσμού τους και παρα-

πλανούν το λαό τους ότι δεν υπήρχε

άλλος τρόπος να εισέλθουν σε Διεθνείς

Οργανισμούς από την κύρωση της «Συμ-

φωνίας των Πρεσπών» κατά πλειοψηφία,

δεν κάνουν καμιά νύξη βελτίωσης του

μέτρου να γίνουν επιτυχημένοι συγγρα-

φείς, ζωγράφοι-αγιογράφοι, αθλητές,

επιχειρηματίες, επιστήμονες διεθνούς

κύρους συγκριτικά με τον πληθυσμό

τους, αδιαφορούν για τα αρνητικά μη-

νύματα των Συλλαλητηρίων στην Ελλάδα

και στο εσωτερικό τους κ.ά..

Οι εξ αυτών μέτριοι, φανερά έχουν

κάνει θρησκεία τους το φθόνο, χωρίς

να αντιλαμβάνονται ότι αυτοκαταστρέ-

φονται θεωρώντας ότι έχουν μερίδια

από όσα απέκτησαν με μόχθο και αίμα

οι γείτονες τους Έλληνες και όχι μόνο.

Οι παραλογισμοί τους επαυξάνονται επει-

δή αισθάνονται ότι βρίσκονται στο δρόμο

της αρετής, ως ασθενέστεροι ή «θύμα-

τα», θεωρώντας ξένα προς αυτούς την

ευγενή άμυλα, την ενέργεια, το πάθος

που φέρνουν την ατομική και κοινωνική

πρόοδο.

Ιστορικά, όμως, η ευημερία, ειρήνη

και φιλία των λαών δεν εξασφαλίστηκαν

από καμιά «συμφωνία μεταξύ κρατών»,

αλλά, από την εστίαση των παντοειδών

δυνάμεων τους αποκλειστικά και μόνο

στην προσπάθεια εξομοίωσης, κατά την

οποίαν εμπνέονται και καθοδηγούνται

προκειμένου να φθάσουν και να ξεπε-

ράσουν τους επιτυχημένους, τιθασεύον-

τας όλες τις αντίρροπες κακίες και πα-

ραλογισμούς του απαίσιου φθόνου.

Ακροτελεύτιες σχετικές σημαντικές

επισημάνσεις:

*Το ότι η «Συνθήκη των Πρεσπών»

δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη

ευημερίας ειρήνης και φιλίας μεταξύ

των δύο λαών, αποδεικνύεται στη γένεση

της από το ότι δεν έγινε αποδεκτή από

σημαντικά μέρη των συμβαλλομένων .

Μεγάλη μερίδα του πληθυσμού της

«Βόρειας Μακεδονίας», περιλαμβανομέ-

νου του Προέδρου της την καταψήφισε,

ενώ παρακάμφθηκε το δημοψήφισμα

που θα την απέρριπτε με βεβαιότητα

στην Ελλάδα.

*Η επιδερμική δικαιολογία ότι η «Συν-

θήκη των Πρεσπών» ήταν η αναγκαία

προϋπόθεση εισδοχής της χώρας αυτής

σε Διεθνείς Οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.ά.)

είχε αποδυναμωθεί προκαταβολικά, από

την ανέκαθεν επίσημη θέση της Ελλάδας

να βοηθήσει τη γείτονα αυτή χώρα να

εισέλθει σε οποιουσδήποτε Διεθνείς Ορ-

γανισμούς θα επιθυμούσε, με την προ-

ϋπόθεση να μην χρησιμοποιεί (από φθό-

νο;) το Ελληνικό όνομα (όρο) «Μακεδο-

νία», εμποδίζοντας τις ομαλές σχέσεις

μεταξύ των δυο χωρών.

ΕΘΝΙΚΗ  ΗΧΩ ΙΑΝ 2019